بیا و درد هجـران محبّان را مداوا کن            نگاهی از کرم بر چشم‌های خستۀ ما کن

تمام آفـرینش بی‌تو باشد جـسم بی‌جانی            بیا با یک نظر بر خلق، اعجاز مسیحا کن

بیا از غـربت جدّت بگو، با مردم عالم            بیا و چشم ما را از سرشک سرخ، دریا کن

کنار علقمه با مادر مظلـومه‌ات زهـرا            دو چشم خویش را دریا، به یاد چشم سقا کن

بیا با اشک کن همچون عموی خویش، سقّایی            بریز از دیده خون و گریه بر اولاد زهرا کن

بیا و تیر را بیرون بکش از حنجر اصغر            پسر که ذبح شد از تیر قاتل، فکر بابا کن

بیا دست یدالـهی، برون از آستـین آور            طناب خصم را، از دست‌های عمّه‌ات وا کن

سر بالای نی، آوای قرآن، خندۀ شادی            بیا دروازۀ ساعات و زینب را تماشا کن

بریزد خون «میثم» تا به خاک پای یارانت            بیا او را برای روز جانبازی، مهیا کن